کُنجِد که سمسم و جلجلان هم نامیده می‌شود، گیاهی است از رده دولپه‌ای‌های پیوسته گلبرگ که سردسته تیره کنجدها است. این گیاه یک ساله‌است و ارتفاعش بالغ بر یک متر است. قسمت فوقانی ساقه‌اش پوشیده از کرک است ولی قسمت‌های تحتانی آن عاری از کرک است. برگ‌هایش در قسمت قاعده به‌طور متناوب و در قسمت‌های انتهایی ساقه به‌طور متقابل قرار گرفته‌است و پهنک برگ‌ها بیضوی و دراز و نوک تیز است و در قسمت قاعده ساقه پهن‌تر از قسمت انتهایی است. گل‌های آن که به‌طور منفرد و در کناره برگ‌های قسمت انتهایی ساقه قرار دارد
دانه کنجد توسط یک کپسول که تنها پاره زمانی که دانه‌ها به‌طور کامل رسیده‌اند محافظت می‌شود. ساعت رسیدن محصول‌ها با یکدیگر متفاوت می‌باشد، به‌طوری که کشاورزان قطع گیاهان را با دست و محل آن‌ها را با هم در حالت عمودی تا زمانی که همه کپسول بازگرداند، قرار می‌دهند. با کشف indehiscent (nonshattering) به وسیله لانگهام در سال ۱۹۴۳ جهش‌هایی به سمت توسعه یک محصول، مقاوم در برابر انواع شکستن آغاز شد. اگر چه محققان پیشرفت قابل توجهی در پرورش کنجد داشته‌اند، اما ادامه تلفات برداشت به دلیل محدود کردن تولید داخلی ایالات متحده است.
دانه کنجد در کشورهای در حال توسعه در درجه اول، عاملی است که نقش مهمی در محدود کردن ایجاد مقیاس بزرگ، استخراج کاملاً اتوماتیک روغن و تکنیک‌های پردازش ایفا کرده‌است. روغن کنجد را می‌توان با تعدادی از روش‌های استخراج شده، با توجه به مواد و تجهیزات در دسترس قرار داد. در کشورهای در حال توسعه، روغن کنجد است که اغلب با روش‌های ارزان قیمت مانند فشرده شدن دستی، شناور در آب گرم، پرس پل، پرس قوچ، روند غنی، یا با استفاده از یک expeller در مقیاس کوچک استخراج می‌شود. در کشورهای توسعه یافته‌استخراج روغن کنجد که اغلب با استفاده از استخراج مطبوعات expeller، در مقیاس بزرگتر ماشین آلات استخراج روغن، یا با فشار دادن توسط مواد شیمیایی حلال دنبال شده‌است.
در یک فرایند به نام فشار سرد استخراج شود. این روش استخراج در میان پیروان مواد غذایی خام به دلیل اجتناب افشای روغن به حلال‌های شیمیایی یا درجه حرارت بالا در استخراج محبوب است. در حالی که در بین برخی از تولیدکنندگان پالایش روغن کنجد تولید از طریق استخراج با حلال، خنثی‌سازی و سفید به منظور بهبود جنبه زیبایی آن، بیشتر خواهد شد. در حال حاضر روغن کنجد به دست آمده از دانه‌های با کیفیت دارای طعم شیرین و لذت بخش است که خالص‌سازی بیشتر نیاز ندارد و قبل از آن می‌توان مصرف شود. بسیاری از مصرف‌کنندگان به دلیل اعتقاد خود که که فرایندهای تصفیه باعث حذف مواد مغذی مهم می‌شوند ترجیح می‌دهند روغن کنجد تصفیه شده مصرف نکنند.
روغن کنجد یکی از روغن‌های طبیعی با ثبات است، اما می‌توان از سردخانه و قرار گرفتن در معرض محدود به نور و درجه حرارت بالا در استخراج، پردازش و ذخیره‌سازی بهره‌مند شوند به منظور به حداقل رساندن از دست دادن مواد مغذی از طریق اکسیداسیون و ترشیدگی. ذخیره‌سازی در بطری‌های کهربایی رنگی می‌تواند به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض نور کمک کند. روغن کنجد روغن اشباع نشده (PUFA) مثل روغن نیمه خشک است. روغن کنجد تجاری از لحاظ رنگ در نور به رنگ زرد مایل به قرمز عمیق بسته به رنگ‌دانه فرآوری شده و از روش تراش، متفاوت است. هرچه در تصفیهٔ روغن دانه تمیزتر و سفیدتر باشد، روغن به دست آمده زلالتر است. روغن کنجد غنی از اسید اولئیک و اسید لینولئیک، که با هم ۸۵ درصد از کل اسیدهای چرب را تشکیل می‌دهند می‌باشد. روغن کنجد در هند دارای درصد نسبتاً بالایی از ماده unsaponifiable (1.5-2.3%) و در برخی کشورهای دیگر از اروپا است. اضافه کردن (۵–۱۰٪)روغن کنجد به مارگارین و به‌طور کلی به هیدروژنه چربی‌های گیاهی که عموماً به عنوان تقلب برای کره یا روغن حیوانی استفاده می‌شود واجب است. عمر این روغن در مقایسه با سایر روغن‌های متعارف طولانی‌تر بوده‌است. این روغن با به عنوان روغن سرخ کردن نسبت به روغن‌های دیگر ثبات تر است.